"Zealot Gene" albümü, Tull'un 1972 tarihli klasik albümü "Thick as a Brick"in devamı da dahil olmak üzere, Anderson'ın solo kayıtlarının bir araya gelmesinin ardından çıktı. Bu yüzden, grubun yeni albümündeki müziğin hikâyeler dolusu kod parçalarını, konsept albümlerini ve uzun flüt sololarını hatırlatması tesadüf değil.

O zaman, tekrar bir Jethro Tull albümü yapmaya duyulan ilgi biriken ihtiyaçla birleşince (marka ve sound anlamında), Anderson en dayanıklı kayıtlarına geri dönüldü. Grubun daha tutarlı bir albümünü bulmak için muhtemelen 1977'deki "Songs From the Wood"a geri dönmek gerek. "Mrs. Tibbets"in açılışında albüme daha yakın olan "The Fisherman of Efes of Ephesus"a kadar "The Zealot Gene" albümü adeta kendi sounduyla cümbüş yapıyor.

Ancak, grup sadece geçmişte yaşamıyor. "Mrs. Tibbets", başka bir yerden ve türden ödünç alınmış delici sololar içeriyor. "The Betrayal of Joshua Kynde" 90'larda zaman aşımına uğramadı ancak buradaki en iyi şarkılar kulağa tanıdık gelen şarkılardır: "Shoshana Sleeping", "Sad City Sisters" ve "Barren Beth, Wild Desert John" un müzikal olarak muhteşem tınıları var.

"The Zealot Gene" üzerine çalışmalar COVID salgınından önce başladı. Dahası albüm, son yıllarda dünya genelinde ağır basan siyasi söylem ve bu söylemin yüzyılları aşan düşmanlıkla bağlantısı tarafından şekillendirilmiş. Örneğin Anderson, albüme adını veren şarkıda; "Karanlık bir çekiciliğe sahip popülizm nefretin pezevengidir / Hangi yabancı düşmanı provokatör, açlık sancılarını yatıştırmayı ve şehveti teşvik etmeyi aynı tabakta servis eder / İdeolojik kölelik ve ılımlılık yenilmektir" gibi çevrilebilecek sözler söylüyor. Jethro Tull'ın lideri Anderson bu sözlerin ardından yeni bir flüt solosuna başlamadan önce 'bazı şeyler hiç değişmez' benzeri çıkarımlarda bulunuyor.

Bu haber, 12 Ocak 2022 tarihinde Ultimate Classic Rock isimli web sitesinde yayınlanan Ryan Reed imzalı yazıdan derlenmiştir.